Güzel ve bitmeye yakın bir pazar gününden herkese merhaba :)

Daha önce yazmış olduğum yazıları yayınlamak üzere oturmuştum ki bilgisayar başına, vazgeçtim. Çünkü fark ettim ki, şu an hiç öyle bir ruh halinde falan değilim.

Çiçekli bir haldeyim :)

Çiçekli ne demek mi? Çiçekli işte, öyle renkli, inançlı, deli gibi bi şeyler bi şeyler işte;)

Çok şükür 23 Nisan' ı da sağa salim atlatmış bulunmaktayım. Hayır zannedersiniz ki, üzerimde fazladan 30 kilo vardı, şimdi onu verdim ve rahatladım.  Oh miss :)

Bayram için halk oyunları çalıştırdığım miniklerim vardı da benim. Nasıl yük  olduysa artık omzuma. Atlattık gitti güzelce, çok şükür ;)

Herkese mutlu, bol gülüşlü haftalar diliyorum şimdiden. Siz de şayet, fazladan, size ait olmayan kiloları kendinize yamamaya çalışıyorsanız, sakın yapmayın öyle şeyler. Delilik ayol!

Yazamadığım bu uzun zaman dilimlerinde neler yaptığımı ve ruh hallerimi ise önümüzdeki günlerde paylaşacağım sizinle. Ama yukarıda da dediğim gibi, şimdi değil. Her şeyi zamanında yazmak gerekiyormuş meğer.

Bugünden itibaren, çiçeklenme zamanı, renklenme zamanı, inanma zamanı!

Şöyle kıvırmalık, oynamalık, kıpır kıpır bir şarkıyla bitiriyorum şimdilik yazımı…

Yine bir pazar, yine ellerim klavye üzerinde, parmaklarım tuşların üzerinde gezintiye çıktı sanki. Ne gezintisi, koşturmak denir buna. Durdurmak ne mümkün..Ne çok şey var yazmak istediği... Bir yandan saçmalamak istiyor, bir yandan da geri çekilip yazdıklarına bakıyor, sonrasında ise back space tuşunda alıyor soluğu. Ve sabitliyor kendini, klavyenin sağ üst köşesine. Durmaksızın başlıyor yazdıklarını silmeye. Parmaklarım mı benden hızlı, düşüncelerim mi koşturuyor peşimden bir atlı gibi adeta bilemedim..

Bir yandan çok şey yazmak isteyince bir yandan da karar veremeyince nereden başlayacağına,  böyle oluyor sanırsam.. Ya da belki de hepiciğini şimdilik bir rafa kaldırmalı...

Yok yok belki de en iyisi tuvalete atmak, üzerine de bir güzel sifonu çekmek!