Fırtına öncesi değil sonrası bir sessizlik idi bu…

Sevmiyordum sanırım mutsuz zamanlarda, yazmayı. Belki de sonra dan okuyunca hatırlamak istemediğimdendir. Hep gülerek, gülümseterek okuyacağım, okutacağım yazılar olsun istiyordum belki de..

Geçiyordu işte... Akreple yelkovan kimseye aldırmadan görevini icra etmeye devam ediyordu.

Zamanla unutulmuyordu belki ama alışılıyordu işte.

Yıllar önce elinde Ace’ nin çamaşır suyu şişesiyle kapı kapı dolaşarak kadınlara yardım eden bi Ayşe teyzemiz vardı reklamlarda hatırlar mısınız?

“Lekelere düşman, çamaşıra dost”

diye sloganı vardı reklamın :)

Bütün önlemlere rağmen çıkmayan lekeleri temizlediğini söylüyordu Ayşe teyze :)

Keşke dedim, sadece çamaşırdaki lekeleri değil de, ruhları kirlenmiş, yalanla boyanmış insanları temizleyen bir icat da olsa:)

Ne dersin Ayşe teyze güzel olmaz mı? Bu işe de, bi el mi atsan acaba :)

Gelsen de önce şu beynimin içini sonra da o beynimin içine edenleri temizlesen mesela :)

Bi süredir beynim istilaya uğramış gibiydi adeta. 

Kendi kendime kerelerce konuşuyordum bık bık bık... Ama klavyenin başına geçince kitlenip kalıyordum adeta. Ki yazamamak da tıkalı burunla nefes almaya çalışmak gibiydi benim için. 

Hep eksik hissediyordum..

Bi şey yapmayı unutmuş gibi. Aklımda hep bişi var da ne olduğunu bilmiyormuşum gibi sanki.

Ya da sürekli kabızmış gibi.

Midem bulanıyo da bi kussam rahatlayacakmış gibi.

Ama işte bahane her g.tte vardır diyerekten yazmaya koyuldum :)

İnatla hırsla da devam ediyorum inanmaya.

Bence gel Ayşe teyze biz seninle yeni bir reklam filmi çekelim. Ama sloganımız şimdiden belli söyleyeyim. Bu dünyayı iyilik, güzellik kurtaracak!!!

Belki de tek ihtiyacım olan şey buydu şu an. Ellerim klavye üzerinde, tıkır tıkır yol alırken, yüzümde bir tebessüm, kafam boşalmaya hazır. Ohhh, misss.. 

Yaz kızım :)

Yeter ki rahatla, yaz sen, canın ne istiyorsa, saçmala, haykır, ama yaz mutlaka e mi ;)

Narkozun etkisinde fazla mı kaldın ne? Ya da olaylar narkoz etkisi mi yarattı acep sende?         

               

Bi kal geldi, duraklama devrine girdin, anca pıtır pıtır cep telefonuna yazıyorsun

(Ayy iyice deliye bağlıyorum böyle, kendim sorup kendim cevaplıyorum resmen )

Sanki böyle çok kiloluymuşum da kilolarımdan kurtuluyormuşum gibi hissediyorum yazınca, Zayıflamak gibi bir şey, 'yazmak'.

Kaç zamandır, 

"Günlerden Cuma", 

"yaşasın, yuppi!!!"

 ritüelimi de yapmıyordum. Sanki her seferinde ilk defa Cuma oluyormuş gibi sevinen, cumaları karşılayan kadına ne oldu ayol? Unutmayayım bence o kadını, hani bir türlü büyüyemeyen, hoş büyümek de istemeyen, çocuk halinden memnun olan. Bir çikolataya, bir pastaya mutlu olan, sevindi mi zaman mekan tanımadan oynamaya başlayan.,,

Evet bugün Cuma:)

Hafta bitti. Güzel bir hafta sonu beni bekliyor ve hatta bir sürü güzel günler de… anlar da

Ha şöyleeee...

                     devam edelim, kaldığımız yerden.

Bilgisayarın karşısına oturmaktaymış meğer marifet ;)

Ohh rahatladım, 

            

Ben geldim ahali ! Haberiniz ola!