Siz hiç anneniz havuç soyuyor diye mutlu oldunuz mu?
Ben oldum, hem de çok.
Peki ya o havuçtan tarator gibi şahane bir meze yaptığını,
hatta abartıp yanına da köfte yoğurup fırında köfte patates yemeği yaptığını ve mükellef bir sofra kurduğunu duysanız? Belki birçoğunuzun ağzının suyu akar değil mi?
Benimse sadece ağzımın suyu akmakla kalmadı, çok mutlu
oldum. O an, o saniye dünyanın en mutlu kadını oluverdim adeta. Öncekilere benzemeyen
bir mutluluktu. O yemeği yiyecek olmanın verebileceği bir mutluluk değildi bu
mesela, hatta yemesen de olurdu. Başka türlü bir şeydi…
