Benimle Oynar Mısın?

Çocukluğun vazgeçilmez oyunlarındandır evcilik oyunu.

Benimle Oynar Mısın?


Ne de çok severdim çocukken. 
Hayal edersin ve oyunu kurarsın. Sırayla roller verilir. Sen annesin, sen doktorsun, sen babasın, sen çocuksun…

Kurgusu sana ait.
Senin hayallerinden ibarettir…  Duygularınla şekilleniverir oyun...

Keşke diyorum bazen…

Hayallerimizle dönse dünyalarımız da. Gözlerinizi kapatıp düşünsenize… Ne de muhteşem olmaz mıydı?

-Çocukluğumu fazla düşünmüş olsam gerek, çok çocukça bir düşünce oldu farkındayım-
Fakat öyle işte…

Herkesin bir bakışı vardır hayata. Ben hep inanmayı seçtim. İnatla, ısrarla “güzel günler göreceğiz çocuklar” demekten hiç vazgeçmedim. Ve bu yüzdendir ki  hep pembeye boyadım dünyamı, pembe hayaller kurdum. Bir tarafım hep çocuk kalsın ve hiç büyümesin istedim…

Düşüncelerimde hep bir muziplik oldu, hep görmek için iyi yönler aradım insanlarda. Sevdim, değer verdim, aşık oldum, emek verdim… İnsanların peşinden koşmaktan hiç gocunmadım.  Kimine göre gurursuz oldum, kimine göre aptal, kimilerine göre de yorumsuz kaldım…

Fakat artık yorulmaya başladım sanırım. Uğraşmaktan, şans vermekten ve hüsranla biten ilişkilerden çok sıkıldım.

Hayatı bir oyun gibi görecek olursak şayet,
Şimdi tıpkı çocukluğumdaki gibi evcilik oynamak istiyorum. Hesapsızca, safça... 
Sadece duygularımı yaşamak istiyorum.


BENİMLE OYNAR MISIN?

-Benim dünyam pembe, ya da turuncu mu demeliyim ki? Ya senin ki?




Benimle Oynar Mısın?

“Kelebeklerle tanışmak istiyorsam, bir iki tırtıla katlanmayı öğrenmek zorundayım”

                                                                                                                                                             Küçük Prens

13 yorum:

  1. Yine keyifle okudum kalemine sağlık."güzel insan olmak kolay değil ki öyle,dik durup önce onca çirkin şeyi yaşayacaksın "Sen,sen kalmaya devam et😊

    YanıtlaSil
  2. Pembe, gönlüm sende :)
    Ümidini kaybetme, pespembe dolaşan insanlar var hala ;)

    YanıtlaSil
  3. Oysaki lila rengi düşlerim vardı benim .

    YanıtlaSil
  4. Bir bakıma hayat da bir evcilik oyunu değil midir? Belki hayaller daha sınırlı, beklentiler daha kısıtlıdır. Umudun dozu azalmıştır, heyecan azalmıştır. Çocukluktaki gibi küçük şeylerden mutlu olabilmek... O biraz zor günümüz yetişkinleri için.
    O zaman hayal kırıklıkları da büyük oluyor...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Hayallerim büyük, beklentilerim de:)
      Sanırım beklentileri azaltmak gerek

      Sil
  5. Makbule Abalı'nın girişine istinaden, hayat hakikaten zaten bir tiyatro, bizlerin senaryosu baştan yazılmış bizim fikrimiz sorulmadan, haksız mıyım?
    ama denemeden bilemezsin bunu da unutma. ha birde sanırım en çok düştüğümüz yanlışta geçmişte ki "âh" larımızın acısını gelecekte tanışacağımız kişi(ler)den çıkarmak..
    griyim ben..

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. İnatla rengimden vazgeçmiycemmm:)
      Dokunmayın la banaa diye bağırmak geliyor içimden:)

      Sil
    2. bağır o zaman :)
      hadi gel benimde bağırmam gereken bazı şeyler var :p

      Sil
  6. Çevremdeki insanlar beni de çok yordular.. Hayat her ne kadar idaresi sende olduğunu var saysan da o iş öyle değil işte..

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Her hayatın ayrı bir senaryosu var. Beni yeni bir senaryo istiyorumm:)

      Sil

Şişt pişt, orada olduğunu biliyorum!
Yorumların benim için çok önemli, öyle okuyup okuyup kaçmak yok;)

Toplam Sayfa Görüntüleme Sayısı