Ben Bir Spor Olsam Zumba Olurdum

Ta ta ta taaaaaammmm!!! Bugün size koluma takmış olduğum yeni bileziğimden bahsedeceğim. Ve bu bileziği almama imkan sağlayan sevgili Didem Zeybek' i anlatacağım. Zaten tanıyorsunuzdur, birçoğunuz. Lakin bir de benim gözümden görün istedim;)

Uzun zamandır yazmıyorsun nerelerdesin diye insanlara kocaman bir selam eder ve başlarım yazmaya.

Bu uzun zaman zarfında ne mi yaptım. Bol bol okudum sevgili okuyucu kendimi  okumaya verdim adeta. Durmadan her fırsatta okudum, deli gibi kitap bitirdim. Bunun yanı sıra da Zumba yaptım ve kendimi sağlıklı yaşamaya adadım :)

Ve bugün itibari ile de artık bir Zumba eğitmeniyim. Dırını rım nırım :)) İşte yepyeni bileziğim ve ben :)

İki gün boyunca eğitimdeyim. Eğitim ama ne eğitim, ömrümde böyle bi şey görmedim de yaşamadım da sevgili okuyucu.  “kızım sen zaten dans ediyorsun,  enerjiksin, korkma diyenler bi de şimdi görsünler halimi” gece nasıl sızdığımı hatırlamıyorum bile :)

Yeni yıl hedeflerimden biriydi zumba  eğitimeni olmak. Lakin param olmayınca azıcık ötelemeyi düşünmüştüm. Ta ki saçma sapan bi travma yaşayana kadar hayatımda. Bilirsiniz iz bırakır travmalar, şoklar. Deler geçer insanı kurşun gibi. Hele hele erken müdahale edemezsiniz şayet, tıpkı o filmlerdeki klişe replikler gibi “hastayı kaybedersiniz:)”

Ama ben kendimi kaybetmek istemediğim için tutunmayı seçtim sevgili okuyucu.

Bi kaç gün dibi görüp sürünmedim değil tabi, leş!! Sakın sakın! tavsiye etmem.  Depresyon mahallesinin uzağından bile geçmeyin :) Yapıştı mı zor bırakır yakanızı. İnsanın işi danışmanlık olunca, ee malumunuz psikolojiyle bu kadar haşır neşir olunca, haydi bakalım terzi dedim kendime dik bakalım söküğünü, hem de öyle bir dik ki, bi daha sökülmesin, hele aynı yerden hiç sökülmesin. Neyse uzun lafın kısası, ihanete uğradım canlar.

 doingggg!

Böyle göğsümün üzerine adeta bi öküz oturdu nefes alamadım günlerce. Biliyorsun sonuçta senin bir ayıbın, hatan değil ama yine de kolay olmuyormuş öyle atlatmak. Hem de öyle bi ihanetti ki, romantik komedi filmlerinde bile işlenemeyecek türden, trajikomik. Hani yapsalar filmine gitmezsin bu kadar da apır sapır senaryo mu olur diye. Televizyonda görsen kanalı değiştirirsin o kadar aptalca yani.

Didem hoca soruyo eğitimde “neden geldiniz buraya, sizi buraya sürükleyen ne oldu” diye. Konuşuyor tabi millet “zumbaaa aşkı hocaaaam”  diye.

Çıldırıyorlar, tapıyorlar adeta. Şimdi 55 kişinin içinde millet çıldırırken ben diyemiyorum ki, ‘ah hoca beni buraya ne sürükledi bi bilsen’ :)

Depresyon hırkası giymemek için çıktım geldim, neon renklerde, göz alıcı Zumba kıyafetleri giyerim belki diye:)

Şaka bi yana başta da söyledim ya, evet çok istiyordum, ama birtakım sebeplerle ötelemek zorunda kaldığım bi şeydi. Arkadaş çevremde sen bir spor olsan kesin zumba olurdun’ diye anılıyordum:) Bilmeyen yoktu zumba yapmayı sevdiğimi yani. Ama gel gör ki, hiç yalan söyleyemeyeceğim, yaşadığım şokun etkisiyle çok hızlı bir karar alıp yazılmıştım eğitime. Trafikte aniden u dönüş yapmak gibi bi şey.  Çünkü biliyordum, bedenimi yormam gerekiyordu bu süreçten kurtulmam için, düşünmemem gerekiyordu, sevdiğim şeylere tutunmam gerekiyordu. 

(şimdi adelelerim sağolsun, onların ağrısından başka bi şey düşünecek durumda değilim:)

Şimdi gelelim Didem Zeybek, sevgili Zumba hocama.

Fıkır fıkır, fokur fokur diye mi tarif etsem,

‘O ne enerji be hocam’ mı desem,

Hızlandırılmış video izliyorum da sanki farkında değil miydim mi desem:)  Ne desem bilemiyorum ki:)

Eğitim boyunca ‘Sen gerçek misin yahu’ diye sık sık iç sesime sebep olan kadın. İşine aşık bir kadın.

Güzeller güzeli ;) Yakından göreniniz var mı bilmiyorum ama sosyal medyada ne görüyorsanız öyle, no filter :) Gerçekten çok güzel. Böyle ağzını burnunu sevesin gelir :) Enerjisine olan hayranlığımı anlatmak içinse kelimeler kifayetsiz kalır.  

İki gün boyunca eğitimde kendisini izlemekten çoğu zaman ağzımı kapatmayı unuttum:) İşine, emeğine, enerjisine hayran oldum. 

Bu arada şimdi biri çıkıp da iki gün de eğitmen mi olunur falan diyecek olursa şayet, alnını milim milim karışlar, ağzının orta yerini çok fena severim :) Ağzınızı açmayın, hatta önümde saygı duruşuna bile geçebilirsiniz ki şayet,  ayakta duracak mecalim olursa :))