Yaptığın yemek iki günde
bitmiyorsa, bulaşık makineni sırf kokmasın artık diye çalıştırmak zorunda
kalıyorsan, sabahları tek yumurta kırıyorsan, tuvaletini yaparken kapıyı
kapatmaya ihtiyaç dahi duymuyorsan, gece yatarken üşüdüm diye kat kat battaniyeye sarılıyorsan, çamaşır atmak için makinen bir
türlü dolmuyorsa, pazara çıktığında hala taneden kilo hesabına geçemediysen, soğan
ve patatesi nasılsa her yemekte kullanıyorum diye 'onları barı, kiloyla alayım' deyip, evrim geçirdiklerine şahit oluyorsan,
ve her seferinde "bir daha ihtiyacım olduğu kadar alıcam" diyorsan, eve girer girmez ses olsun diye televizyonu açıyorsan, işten evine döndüğünde tıpkı umumi tuvaletlerde yazdığı gibi evinizi nasıl bıraktıysanız öyle buluyorsanız:)
"Şimdi benim başıma bi şey gelse, bayılsam mesela evin içinde, kimin haberi olacak ki" diye ara ara korkuya kapılıyorsan, kalabalık aile ortamlarında "allahım ne çok ses var, başım ağrıdı" diye fenalık geçirebiliyorsan, iş yerinde arkadaşlarınız çocuklarından bahsedip fotoğraflarını gösterirken siz de hala yeğenlerinizin fotoğraflarını gösteriyorsanız şayet,
Siz de yalnız yaşayan insanlardan biri olup en tipik, tipitip özelliklerini gösteriyorsunuz demektir :))
:)) evrim geçiren patateslere çok güldüm. Süper anlatmışsın.
YanıtlaSilAma öyle:)) Teşekkür ederim :)
SilAhahahah şahane, bunları gerçekten yaşardım ben de.. Ahhh nostali.. Ahhh <3
YanıtlaSilO zaman o günlere selam ederim;)
Sil