Whatsapp Yok Olunca

Whatsapp Yok Olunca

Meğer ne kadar da teknolojinin kölesi olmuşum da haberim yokmuş.

Bir gün, sadece bir gün akıllı telefonsuz kaldım, çıldıracakmış gibi oldum. Nefes almam zorlaştı, yalnız, çaresiz hissettim kendimi. (ee bir de tabi yalnız yaşamanın da etkisiyle, iyice coştu )

Yani durum şöyle, okulda telefonu elimden düşürdüm ve bir anda ekran önce yeşillendi, sonra bir morardı, sonra bi ‘kırmızı olsun da üç kuruş fazla olsun’ der gibin kızardı ve kıpkırmızı oldu. Ve en sonunda siyaha boyanıp, ‘hık’ dedi ve hakkın rahmetine kavuştu.

Ve işte o saatten sonra ben:
 “Amanın, ne yapacağum şimdi ben.”
“ Ayyy annemlere hemen ulaşıp söylemem lazım.”
“Yedek telefonu olan var mı?”
 diye öğretmenler odasında dört dönüp ona buna sormalar, ama -akıllı telefon- tabi, hattım kırık sonuçta. İnsanlarda ise ‘oldu canım çüş, buldu da bi de akıllısını istiyor’ bakışları. Ne kadar da cahilmişim ki, yedek hat çıkarma olayını falan bilmiyorum tabi. Sonrasında hemen bi  arkadaşımdan telefon temin ettim ve hemen akabinde soluğu telefoncuda aldık, hattımı eski telefonlara taktırabilmek için. Neyse ki, kartı bi çerçevenin içine yerleştirip, hemen taktılar eski telefona. Ee buraya kadarı iyi güzel de, ne numaralar var elimde ne de whatsapp.


Ne whatsapp yok mu?

Whatsapp Yok Olunca

Amanın ne whatsapp mış arkadaş, yeni telefon alıncaya dek bi kaç gün idare ederim sanmıştım ama ne mümkün. Eee netice de sakız mı bu, hemen gidip alayım. Pahalı da bi şey sonuçta, e araştırmak da lazım falan, ay bi sürü bıdı bıdı. Öyle pek de anlamıyorum ki bu işlerden, hem anlasan ne?
Hızla çoğalan bitkiler misali, takip etmek ne mümkün. Hoş öyle bir derdim de yok ya.

Neyse gece oldu…

‘ Telefonum ötmii, kimse bağa yazmiii… keşke benim de olsa…’
şeklinde mırıldanlamalar..

Ay resmen tribe girdim. Sanki herkes birlikte, bir ben yalnızmışım gibi garip bi his. Kimse bana ulaşamıyormuş gibi. La arasalar ulaşacaklar neticede, ama yok kafa almıyor, kabul etmiyor.

Whatsapp Yok OluncaWhatsapp Yok Olunca


“Hey zavallı sen whatssapp da biz neler konuşuyoruz biliyor musun?” 

diye salak salak biri konuşuyor :)
tepemde sanki.




Nasıl bir bağımlılıksa artık.  
Ey kutsal whatsapp beni ne hale getirmişsin de haberim yokmuş meğer.

Dün itibari ile yeni telefonu almış bulunmaktayım. Başım göğe erdi J çok becerip de anlayamasam da, alışmaya çalışıyoruz birbirimize. Lakin bu bağımlılığımı fark etmiş olmak bana hiç iyi gelmedi.

Bu arada bunun çağımızın fobisi olduğunu biliyor muydunuz? Nomofobi.

Ben geçtiğimiz aylarda Nil Karaibrahimgil’ in köşe yazısında okumuştum. Nomofobi, cep telefonundan mahrum kalma korkusu imiş. Yani cep telefonsuz ne yaparım korkusu. Baş dönmesi, nefes alamama, panik atak gibi durumlara bile yol açabiliyormuş.

Bilmeyenleriniz varsa şayet, bir araştırın derim. Kim bilir, siz de nomofobi adaylarından biri olabilirsiniz?



21 yorum:

  1. İhtiyaçlar nereye doğru kayıyorsa insanlarda oraya doğru kayıyor. :))) Ayrıca köşe yazarlarımız ne kadar da devşirme olmuş :)
    Bunun dışında nomofobi değilde fomo çok büyük tehlike. :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Evet ama bu çok tehlikeli bir kayış gibi geldi bana:) Ve de çok hızlı bir kayış. Sistemin kölesi olmak gibi. Ne bileyim işte ben korktum:)
      Bu arada devşirme olmuş derken? Yani neden öyle söyledin anlayamadım sanırım?

      Sil
    2. Sonumuz terminatörlüğe doğru gidiyor. Devşirme olayına gelince, gazetelerin köşelerini köşe yazarlarına, gazetecilere bırakmaktan çok bir popülaritesi olan, tirajı olan kişilere burda yer vermesi biraz benim için söyliyeyim, sıkıntılı. Genellikle burada sanatçıdan, şarkıcıdan yapılan köşe yazarları donanımlı da olsa kullandığı kimliği şarkıcılık kimliği oluyor bu da biraz işin doğasına aykırı.

      Sil
    3. Teşekkür ederim, açıklaman için. Düşünceni merak etmiştim;)

      Sil
  2. Benim telefon sürekli elimde sadece kitap ve dergi okurken bırakıyorum.
    Ama bendeki bağımlılıl degil yazın üç ay kapatırım kimse ulaşamaz telefona.
    Geçen seferde bir ay whatsapsız,internetsiz geçindim.
    İstesem şimdide bırakırım:)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Seni alkışlıyorum vallahi, tebrik ediyorum :) Çünkü şu ana kadar hiç senin gibi birini görmedim çevremde. İlginç

      Sil
    2. Zaten bende ilginç biriyim.
      Sadece bana etrafımdakiler ulaşamadıkları icin sinirleniyorlar.
      Aldırmıyorum onları:)

      Sil
    3. Eee ulaşamamak da ciddi bi problem tabi:)

      Sil
  3. 1999 dailk cep telefonumu aldığımda uzunca bir süre telefonumun çalmaması bana senin yaşadığın duygulara benzer hisler yaşatmıştı. Kendimi çok yalnız hissetmiştim. Şimdilerde olur olmaz çalmasına tahammül edemez hale geldim. Bağımlı olmamak gerek nihayetinde eskiden telefon mu vardı ayol ;)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Hiç di mi ama:) Eskiden bir de çağrı bırakmalar falan vardı, seni düşünüyorum anlamına gelen:) Ahahaha:) Şimdi hatırladım da birden, nereden nereye...

      Sil
  4. Yalnız hissetme kendini ben de öyleyim:) Yeni teknolojik hastalık... Ne yapıyor muşuz acaba şu akıllı telefonlar yokken... Facebook sayfamız 'Blogger Kulübü'nde paylaştım yazınızı... Sevgiler...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Aaa çok teşekkür ederim, hemen bakacağım:)

      Sil
  5. hehe, artık telefonun ötiii mi? :)

    YanıtlaSil
  6. birkaç sefer sadece kağıt ve kalemle dolaştım ve telefona akşam vakti arayan soran var mı diye bakarak yaşam denemesi yaptım :) Meğer kargalar için teknoloji zaten ekstra bişeymiş ve olmazsa sadece blog yazamıyormuşuz ^^ e zaten o sırada da kağıt kalem sağolsun baya da bi yazı birikiyor :) Allah acil şifalar versin nomofobist kardeşlere ^^

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. hahahaa :) Amin versin, versin:) Sen iyi durumdasın en azından.
      Ama şöyle bir gerçek ki artık telefon öyle hayatımızın içinde ve sadece akşam bakmak yetmeyebiliyor, çünkü önemli bir ulaşım aracı. Bazen o olmayınca önemli şeyler kaçırabiliyoruz. Tabi şimdi akıllı olup, çok daha başka şeylere de hizmet vermeye başlayınca kafalar iyice karıştı... napalım :)

      Sil
  7. Ben de kendimden korkuyorum ya. .Ne olacak bu halimiz.

    YanıtlaSil
  8. :merhaba blogunuzu takibe alıyorum. Yeni yayınlarda ve yorumlarda görüşmek dileğiyle ben de beklerim.sevgiler.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Hoş geldiniz;) Hep gelin, ben de gelirim elbette;)

      Sil
  9. Sanırım ben de bir nomofobikim O.o

    YanıtlaSil
  10. whatsapp olmadan asla :) tam bir bağımlılık cidden. her şeyimiz akıllı telefonlara bağlı çok kolay alışıyoruz ama vazgeçemiyoruz!

    YanıtlaSil

Şişt pişt, orada olduğunu biliyorum!
Yorumların benim için çok önemli, öyle okuyup okuyup kaçmak yok;)

Toplam Sayfa Görüntüleme Sayısı