Bu Yazı Bloggerlar Okusun Diye Yazıldı

Çok sevgili pek sevgili bloggerlar,

bu yazıyı sırf sizler okuyun diye yazıyorum!

Sizin de bildiğiniz gibi blog işi, sadece yazmakla bitmiyor. Yani bu işlerden az da olsa anlamayı da gerektiriyor. Yani ‘ben yazıyorum arkadaş’ işte demekle olmuyor. Yazıların okunması için puntosundan tutun, renklere, blogunuzun tasarımına, koyduğunuz fotoğraflara, yaptığınız tanıtımlara, fotoğrafları nasıl koymanız gerektiğine, başlığın önemine kadar birrr sürü şey.

 bıdı bıdıda bıdı bıdı işte…

 Haa ben bunlardan çok mu iyi anlıyorum, değil tabi ki ya da böyle bir iddiam var mı hayır tabi ki. Ha olanlar var saygıyla eğiliyoruz zaten karşılarında. Hatta sağ olsunlar yardımlarını da esirgemiyorlar. Blogger Gökhan Tekin gibi mesela ;)

Şimdi arkadaşlar ben bu yazıyı niye yazıyorum diye düşünüyorsunuzudur şu an. Geçtiğimiz günlerde sırf bir konuyu bilmediğim için almış olduğum mail bilazcık üzdü beni. (Tamam çok üzüldüm itiraf ediyorum, hiç ‘r’ yerine ‘l’ koyup da yumuşatmayayım.)Ve iki gün boyunca kapımı çalan yazı yazma şevk’ ini içeriye dahi alamadım. “Bugün git yarın gel deyip” durdum. Baktım o “yarın” bi türlü gelemiyor. Ben de bu yazıyı yazmakta buldum çareyi. Bu kadar üzülmemin nedeni ise çok sert ve kaba bir üslup kullanılmış olması mailde. (Üstelik bloğunu yeni ziyaret etmiş olan kişiyi hiç tanımadan)

Bir öğretmen kişisi olarak söylüyorum ki, üslup önemli arkadaşlar, çok önemli, hatta pek önemli! (Ayy survivor hasan gibin oldum :) Ayrıcana da ‘bilmemek ayıp değil, öğrenmemek ayıp’ diye de klişeleştireceğim olayı amma velakin öyle. Yani düşünüyorum da ben bana,  ilk defa rehberlik servisine gelen bir öğrencime, ‘bunu nasıl bilemezsin’ tavrında yaklaşsam yahut da onu dinlemeden yargılamaya kalkışsam pek hoş olmasa gerek. O çocuk bana bi daha gelir mi ayol :)

Bu yazıyı da aman birilerine saydırayım  burada, oh canıma da değsin falan amacıyla yazmıyorum tabi ki. Zaten bahsetmiyorum bile kim olduğundan, önemi yok çünkü. Önemli olan yapılan hareketti. Hoş o da ölmüyor zaten beni kaybetti diye :)

Evet allah için bir özür maili yazdılar ama o kadar işte. Telafisi çok da olmadı benim için. Ama bu da bir şey tabi ki. Ben kendi halinde yazan, karışık kaset misali her telden çalan, genel olarak da gülümsetmeyi amaç edinmiş bir yazar kişisiyim işte altı üstü.

Hee tabi ben bunu yazınca sanki çok mu şey değişecek?

Her zaman ki felsefemle bi kişiye bile ulaşsa bu yazı, düşünmeye sevk etsem yeter benim için. Küçük dokunuşlar amacım. Bu zamana kadar benim gibi bilgisi çok da olmayan biri bile bir sürü blogger kişisine yardım ettiyse şayet, eminim ki bu işten anlayanlar kim bilir, kimlere yardım edecekler ve mutlu edeceklerdir. Gökhan gibin mesela. Farkındayım ‘bu adamın ne reklamını yaptın kız sen de’ diyecek olursan da sevgili okuyucu, hak ediyor vesselam yapıyorum ben de banane :) Benim için vefa duygusu önemlidir bu hayatta, yapılan iyiliği unutmamak lazım.

Ayy bu kadar ciddiyet fazla ağır geldi bana a dostlar.

Su vereydi iyiydi, emme olmadı işte :)

Hadi size iyi geceler, datlı mı datlı rüyalar :)