Telefonu Bırak, Bana Bak!!!

Merhabalar,
Beni takip edenler bilir ki ben ilkokulda çalışan bir rehber öğretmenim. Bir süredir bloğumla çok az ilgilenebiliyordum çünkü okulda başlatmış olduğum bir proje vardı ve onunla uğraşıyordum. İlginizi çekeceğini düşünerekten size bu projemden kısaca bahsetmek istedim.  

Projemin adı: TELEFONU BIRAK, BANA BAK!!!

Telefonu Bırak, Bana Bak!!!

Projeyi uygulamaya koyma gerekçelerim:
Akıllı cep telefonlarının kullanımı günümüzde bir hayli yaygınlaşmış durumdadır. Pek çok faydasının yanı sıra doğru ve yerinde kullanılmadığı takdirde yine pek çok sorunu da beraberinde getirmektedir. Yetişkinlerin neredeyse olmazsa olmazı haline gelen akıllı cep telefonları aile içi iletişimi azaltarak anne-baba-çocuk arasında farkında olmadan büyük uçurumlar yaratmaktadır. Telefonla geçirilen zaman arttıkça, çocuklara ayrılan zaman giderek azalmaktadır. Hatta çoğu zaman aileler içlerini rahatlatmak ya da  bu zamanı verimli kılmak adına yine bir teknolojik cihaz olan tabletleri yahut da laptopları çocukların kucağına bırakmaktadırlar. Ve böylece yeni bir yanlışın daha kapısını aralamaktadırlar. Tabloya uzaktan bakıldığında ise ellerinde telefon olan anne-baba ve tableti ile oynayan çocuklarla karşılaşırız. Sonuç ise çocuk sesleri ile yankılanan evler yerini derin bir sessizliğe bırakır. Geriye ise sadece ellerinde tuttukları cihazların sesleri kalır (telefon, tablet vs)
Ve bu durum da, çocukların sosyalleşmesini engellemekte, ayrıca çocuklar, ailenin ilgisinden, desteğinden de mahrum kalmaktadırlar. Buna bir “DUR” denilmedikçe de birçok sorunun temeli atılacaktır. Öncelikli gerekçem anne-babalara çocukları aracılığı ile bir ayna tutarak farkındalık yaratmak olup, günümüz iletişim çağında aslında nasıl da iletişimsiz kaldığımızı gösterebilmektir.  “Dur ve aynaya bak!”

Uygulama adımlarım ise şu şekilde oldu:
İlk adım olarak çocuklara, akşam olunca aileleri ile nasıl vakit geçirdikleri, beraber neler yapabildikleri gibi sorular yöneltilerek sohbet edildi. Ardından hislerini, duygu ve düşüncelerini anlatan “Akşam Olunca Ailem ve Ben” başlıklı bir yazı yazmaları ve resimler yapmaları istendi. Yazılar incelendiğinde çoğu ailede benzer sorunlar yaşandığı tespit edildi.
İkinci aşama olarak alışılmışın dışına çıkılarak çocuklarla beraber, aileleri değerlendirebilmek için ‘Anne-Baba Karnesi’ hazırlandı. Bu sefer çocuklara değil, anne-babalara not verildi. Çocukların belirlemiş olduğu davranışlar üzerinden hazırlanan anne-baba karnelerinin bir yüzünde annelerine verdikleri notlar, diğer yüzünde babalarına verdikleri notlar yer alıyordu.  Karnenin alt kısmında ise öğrenci görüşüne yer verildi.

Üçüncü aşama olarak da velileri okula çağırarak “TELEFONU BIRAK, BANA BAK!” isimli bir seminer verdim. Bu seminerin ardından velilere karne töreni düzenlenerek çocuklarının onları değerlendirdikleri karneleri dağıttım. Çoğu olumsuz değerlendirilen velilere dört hafta sonra yeniden karne verileceği belirttim. Bir daha ki karnede olumlu bir tablo ile karşılaşabilmeleri için ödev çizelgesi hazırladım. Bu çizelge ile velilere çeşitli etkinliklerden ve oyunlardan oluşan ödevler verildi. Her şeyden önce de akşamları çocukları ile geçirdikleri zamanlarda telefonları kapatmaları yahut da sesini kısmaları istendi.
 “Telefonu bırak, bana bak!”
Telefonla oynama, benimle oyna!
Bırak elinden akıllı telefonunu, akıllı çocuğunun elinden tut!
Prizin yanında durma, benim yanımda dur!"çağrısı yapıldı. 

Telefonu Bırak, Bana Bak!!!
Sonrasında Pedagog-Aile Danışmanı Canan KARABULUT velilere konu ile ilgili seminer vermek üzere okulumuza davet edildi.
Dört haftalık sürecin sonunda anne-babalar yeniden değerlendirilecek. Tekrar ‘Anne-Baba Karnesi’ hazırlanacak. Bu sefer yapılan karne töreninde anne-babalara karneleri çocukları tarafından verilecek. Çocuklarından karnesini alan anne-babalar da bu zaman zarfında neler yaşadıklarını anlatan bir mektubu çocuklarına verecekler. Karne dağıtımından sonra belirli günlerde velilerle bir araya gelinerek grup rehberliği gerçekleştirilecek. 

Son olarak da yaşanan bu zaman zarfında ailenin ve çocuklarının hissettiklerini derinlemesine inceleyebilmek için rehberlik servisinde anne, baba ve çocuğun yer aldığı özel aile görüşmeleri gerçekleştirilecek.



Paylaşmanın çoğalttığına inanarak girişmiş olduğum bu işte, kazanacağım bir tek çocuk bile önemlidir eğitimde. Ve onunla beraber ulaşabilmiş olduğum bir tek veli bile.
Günümüz iletişim çağında aslında nasıl da iletişimsiz kaldığımızı gösterebilmek, farkındalık yaratabilmekti amacım. İlerleyen günlerde ne olur ne biter, projemle bir ödül alır mıyım yahut da projem iyi bir örnek seçilir mi bilemiyorum. Fakat gelen geri bildirimlerden de anlaşılıyor ki ben amacıma ulaşabilmişim. Ne mutlu bana;)

Şimdi düşünüyorum da bu telefon bağımlılığından bir tek çocuklar mı muzdarip acaba?

Farkında olmadan, pek çoğumuz bağımlı olmaya birer adayız belki de, kim bilir?

iletişimde kalabilmek ümidi ile...









54 yorum:

  1. Harikasın güzel bir projeye imza atmışsın.aynı sorunları ben de kendi okulumda yaşıyorum.bu benim için bir ışık oldu. Teşekkür ederim

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Bir ışık olduysam ala, ne mutlu bana;)
      Teşekkür ederim, yorumlarınla bana hep destek olduğun için;)

      Sil
    2. Ben teşekkür ederim . Bu arada seni mimledim cevaplarInı merakla bekliyorum sevgiler

      Sil
    3. Aaaa öyle mi?
      Hemencecik bakayım o halde;)

      Sil
  2. HARİKA BİR PROJE TERİKLER CNM BAŞARILARININ DEVAMINI DİLERİM...

    YanıtlaSil
  3. Çok hoş bir şey ya. Bugün bir video izledim çocuklar bu telefon merakı teknoloji bağımlılıyla ilgiliydi. Videoda şey diyordu eğer çocuğunuzun eline telefon veriyor ve onunla bisiklet sürmüyor konuşmuyorsanız ben iyi bir babayım diyemezsiniz.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Aaaaa tam benim projemin konusu ile ilgiliymiş. Link yollayabilir misiniz bana?
      Ben de karneden sonra anne-babalara ödevlendirme yaptım, bir sürü etkinlik ve oyunlar verdim.

      Sil
    2. https://www.youtube.com/watch?v=2AO0IgRC0Qk video buydu sona doğru çocuklara bağlıyor.

      Sil
    3. Hemen açıyorum;) Teşekkürler

      Sil
  4. ne güzel bir şey yapmışsın. bi ara bu yazını bloguma koyayım tamam. bi de baksana ben de bu akşam bi cep telefonu yazısı yazmıştım bak hoş bi tesadüf olmuş zamanın olursa okusanaaa :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Teşekkür ederim. Baya uğraştım projeyi etkili hale getirebilmek adına, kabaca anlatmaya çalıştım yazımda da.
      Hemen bakıyorum yazına;)

      Sil
  5. çok şahane bir uygulama umarım birçok anne babayada örnek olur biz yaklasık6-7 aydır aksamları cocukların yanında tv dahil hiçbir teknoloji aletine bulaşmıyoruz çokda güel vakit geciriyoruz

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Ne güzel, eğer yapabiliyorsanız. Benim de amacım, çocukları ile beraber kaliteli ve güzel zaman geçirebilmeleri idi. Bu yüzden telefon örnek teşkil etti.

      Sil
  6. Telefonlar her ne kadar gerekli olsa da çoğu amacının dışında kullanılıyor. Teknolojiyi bırakmayı hiç düşünmesem de bir ara telefonu bırakmıştım. Tabi yediğim küfürler sonrası geri dönmek zorunda kaldım. :)) Aile baskısını ilk defa belki o zaman hissetmiştim. Telefonları nedense sevmiyorum... İnsana olan özlemi azaltıyor gibi düşünürüm hep. Ara 2-3 dakika konuş oh 1 kaç ay yeter sana o görüşmesen de olur. Tabi telefon gerekli...

    Yaptığın bu çalışma çok anlamlı. Özellikle senin mesleğindeki kişilerin farkındalık yaratması daha anlamlı. Sonuçta uzman bilinci yaratıyor kişide. Rehber öğretmeni boru mu vardır bir şey deyip dinliyorlardır :D
    Tebrikler... tebrikler... tebrikler....

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Teşekkür ederim;)
      Akıllı telefonlar peyda olalı ben de zaman zaman gözlem yapıyorum ve yer yer kendimi de eleştiriyorum. İki üç arkadaş bir araya gelindiğinde bile sürekli telefonlarla meşgul olunuyor. Ve aslında dışardan bakıldığında çok saçma bir tablo ile karşılaşıyoruz. Herkesin elinde telefon sosyal medyada gezip dolaşıyor:) Biz artık arkadaşlarımızla bir araya geldiğimizde acil bir şey olmadığı sürece ilgilenmiyoruz telefonlarımızla. Böylece keyifli ve gerçekten güzel vakit geçirebiliyoruz. Yani anlayacağın proje bana da farkındalık sağladı:))

      Sil
  7. Çok güzel ve farklı bir proje. Bence de "farkındalık yaratmışsınız." Kesinlikle tüm okullarda bu proje uygulanmalı. Diğer okullar ile iletişime geçmeyi düşündünüz mü?

    Ayrıca bu proje daha çok ilk okullara uyarlanmış gibi, sanırım ilk okulda görev aldığınızdan dolayı. Bir de bu projenin liselilere de uygulanmasını sağlarsanız tam olur. Çünkü bir lise öğrencisi olarak size "tenefüslerde, hatta derste dahi" çoğu öğrencinin elinden telefonlar düşmüyor diyebilirim.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Şu anda ilkokulda çalıştığım için, ilkokul öğrencilerine uyguladım. Lise öğrencilerinde de biraz daha değiştirilerek uygulanabilir tabi ki. Lise öğrencileri konusunda çok fazla bilgim yoktu, yorumun için teşekkürler, dikkate alacağım;)

      Sil
  8. Bu çok gerekli bir proje. Geçen sene arkadaşım geldi bize eşiyle. Almış eline akıllı telefonu. İki gün telefondan yüzünü kaldırıp bana bakmadı. Kimle mesajlaşıyosun böyle yoğun dedim. Ayşegül'le vatsaptan mesajlaşıyoruz dedi. Ayşegül de hemen her hafta görüştüğü başka bir arkadaşı. Alındım fazlasıyla. Çünkü bize başka bir şehirden geldiler kalmaya ve senede bir kaç gün görüşebiliyoruz yalnızca. Çok da samimiydik hani... Bu saygısızlığının üstüne görmedim onu. Neden değil bu tabi ki tek başına ama araya soğukluk katan bir etken. Başıma geldiği için bu konuda çok hassasım.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Evet, malesef ki son zamanlarda bu tarz durumlarla hepimiz karşılaşıyoruz.
      Amacım bir ayna tutmak ve farkındalık sağlamaktı.

      Sil
  9. Aynen ben de arkadaşıma bu projenin adını haykırmalıydım belki de. Telefonunu bırak bana bak! Bak, kaybediyosun arkadaşını...

    YanıtlaSil
  10. Muhteşem bir proje... Teknoloji ile birlikte kazandıklarımızın yanında kaybettiklerimizde var ne yazık ki... Bu konuda farkındalığımızı arttırmamız gerek... Emeğine sağlık... Sevgiler...

    YanıtlaSil
  11. son yazıma baksan yaaaa :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Çok tatlısın deep:) İlgilenmene ve paylaşmana çok sevindim:)

      Sil
  12. Deeptone 'nun blogundan geldim.Güzel bir proje..son bir senedir oglumunda akilli Tel.var(14)...Okula götürmüyor,aksam gelince ilk is mesajlari kontrol.Biz kontrolu birakirsak,bagimli olup cikacak.

    Ara sira Laptop,tablet,tel. elleme yasagi koyuroruz ise yariyor....Parmaklarda ,boyunda,belde,vs.. getirdigi eklem rahatsizliklari gibi hastaliklar da cikmaya basladi genclerde...

    Bilincli kullanimi ögrenmeli cocuklar,gencler ve yetiskinler..Fikrinize saglik.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Hoş geldin:)
      Amacım farkındalık yaratmak idi. Bunu da başarabildim sanıyorum. Çocukları ve aileleri bilinçlendirmek çok çok önemli. Özellikle biz yetişkinlerin de sık sık hatırlaması gerekiyor bu gerçeği. Teknolojinin nimetlerinden yararlanırken, içinde kaybolup gitmemek gerekiyor.
      Yorumun için de ayrıca teşekkür ederim;)

      Sil
  13. Bayıldım canım bu projeye. Evet ya esiri olduk şu telefonların
    Harika bir iş çıkarmışsınız tebrik ederim. Özel okul mu bu?
    Bravo bayıldım bunu yaymak lazım heryere ;) sevgiler canım

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Çok teşekkür ederim;)
      Bazı fikirleri eyleme dökmek gerekiyordu, bunu da yapabildiğim için mutluyum. Velilerimden ve çevremden olumlu geri bildirimler alıyorum. Ben işe öncelikle kendimi eleştirerek başladım ve bu da böyle bir projeyi ortaya çıkarmama vesile oldu.
      Özel okul değil, devlet okulunda çalışıyorum. Ve çok şükür ki beni destekleyen bir müdürüm var.

      Sil
  14. Harika bir proje benim çocuklarım üniversteyi bitirmiş meslek sahibi olmalarına rağmen onlarla hergün bir sohbet saatimiz oluyor..güzel projeniz için sizi yürekten alkışlıyor ve kutluyorum çevrenize saçtığınız güzel ışığınız hep var olsun sevgiyle kalın..

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Günümüz iletişim çağında iletişimsiz kalmak çok üzücü. Önemli bir iletişim aracı olan 'telefon' u doğru ve yerinde kullanmak gerekiyor!
      Velilerimle yapmış olduğum her görüşmede onlara, iletişimin öneminden bahsediyorum.
      Kelimelerin gücü olduğuna inanıyorum. Ve kelimelerini değiştirerek, hayatlarının değişebileceğini, daha güzel hale gelebileceğini gösteriyorum. Çocukları ile kaliteli zaman geçirmeleri gerektiğinin sık sık altını çiziyorum. Siz de bunu başarabiliyorsanız ne ala. Çok sevindim:)
      Sadece okuyup geçmediğiniz, düşüncelerinizi paylaştığınız için de ayrıca teşekkür ediyorum.

      Sil
  15. Çok güzel proje umarım başarılı olur ama ilerde bunu "kitle iletişimi bırak dumanla haberleş" espirisi altında televizyonu da kapsayacak şekilde genişletebilirsiniz. :)))

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Hahahaa:)))
      Benim için kazanmış olduğum bir öğrenci, bir veli bile çok önemli;) Girişmiş olduğum her işte de başarıyı böyle değerlendiriyorum.
      Zaman ayırdığınız için teşekkürler;)

      Sil
  16. Ben de bu tarz şeylerle alakalı düşünceler üretiyorum ama hiç yazmak gelmemişti aklıma. Bu yazıyı görünce özendim :) projeye de hayran kaldım, üstelik ilkokulda çalışıyor olmanız da hoşuma gitti :) ben de pdr öğrencisiyim ve ben de ilkokulda çalışmak isterim ileride, çünkü bana o yaşlar daha çok hitap ediyor, çok seviyorum çocukları.

    Prize değil; bana yakın ol! buna da bayıldım açıkçası. Cidden çocuklar böyle düşünüyor mudur, ne kadar büyük bir eksiklik yaşıyorlar, anne baba olmak büyük sorumluluk, çocuğun hayatından ne çalındığının farkında değiller. Mesela ben derslerde kendimi çok daha iyi tanıyorum git gide. Çoğu oturmuş kişilik özelliklerimin altında yatan sebepleri öğrendikçe yetiştirilmenin işlevi dikkatimi çekiyor, anne babam belirlemiş her şeyi. Ama onların bu şekilde belirlemelerini de onların yetiştirilmesi belirlemiş. Dolayısıyla çocuk yetiştirmek çocuğun anne babasını yetiştirmekle başlıyor, çocuk hiç ortada yokken yani. okuyup kaçmış olmamak için yazdım bunları, yoksa zaten hepimizin bildiği şeyler, laf kalabalığı gibi görünsün istemem :)

    son olarak telefon kullanmayı telefon modelleri geliştikçe azaltıyorum, çünkü benimkisi çok eskiyor ve asla yenisine sahip olamıyorum, ama bunun iyi tarafı da var işte, umarım yenisi çok geç olur :D

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Ne de güzel yapmışsın, yorum yazarak:)
      Bazen bildiğimiz şeyleri de sık sık hatırlatmak gerek kendimize. Çünkü malesef çok çabuk unutulabiliyor.
      Ve çok çabuk tüketebiliyoruz her şeyi. Senin de söylediğin gibi sürekli bir üst modeli çıkan telefonlar gibi..
      Çocuklar konusuna gelince de inan bazen söyledikleri şeyler karşısında, düşünceleri karşısında şaşırıp kalabiliyorum. "Sen bunu nasıl düşündün be çocuk?" diyebiliyorum. Bazen bütün bunları bir kitapta toplayabilsem keşke diyorum:)

      Sil
  17. Projenizden dolayı sizi tebrik ederim güzel bir amaca hizmet ediyor.
    Ama insanlar sadece akıllı telefon kullandıkları için ilgisiz değiller çocuklarına. Bu da bir neden ama temel neden olamaz.

    Bilgisayarlar ve televizyon programları da eğlenceleri gezmeleri alışverişleri var. Peki diyelim ki ebeveyn bunların hiç birini yapmıyor. Çocuguna yeterince ilgi göstereceğini varsayabilir misiniz? Tabi ki de hayır.
    Sonuç olarak bu projenin temelinde yatan soru şu olmalıydı. Ebeveynler neden çocuguna yeterince ilgi göstermiyor ya da göstermek istemiyor?

    Neden biliyor musunuz?

    Çünkü okula gönderdikleri zaman yükü sizin omuzlarınıza bırakıyorlar. Öğretmeni öğretir, öğretmeni anlatır diye düşünüyorlar. Gerçekten çevremde gördüklerime dayanarak yazıyorum bunları. Böyle bir rahatlık var insanlarımızda.
    Şöyle bir proje yapabilirsiniz bence.

    Çocukların genel anlamda neyi sevdikleri, nelerden korktukları ve diğer duygularını içeren bir çalışma yapabilirsiniz. Daha sonra veli toplantısında velilere çocukları hakkında aynı soruları sorarsınız. Sonuç olarak verdikleri doğru ve yanlış cevapları göz önünde bulundurarak o velinin çocuguyla ne kadar ilgilendiğini görürsünüz. Ve sonuçları onlara söyleyin söyleyin ki kendi çocuklarını ne kadar tanıyıp tanımadıklarını öğrensinler.

    İyi çalışmalar.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Siz gördüklerinize dayanarak yazıyorsunuz, bense bu dediğiniz şeyleri yıllardır bizzat yaşıyorum okulda. Yazımda projeyi taslak olarak anlatmaya çalıştım. Projeye başlarken kafamda pek çok şey geçiyordu. Ve spesifik olarak bir başlık altında toplamak, belirtmek gerekti. Ben de şu anda günümüzünde aynı zamanda bir sorunu olan 'telefon' u ele aldım. Ve telefonu adeta bir simge olarak kullanıp telefon üzerinden bütün teknolojik aletlere vurgu yaptık. (Verdiğim seminerde detaylı anlatmaya çalıştım bunları)
      Öğrencileri ve velileri izleyince sorunun bir tane olmadığını görebiliyorum ne yazık ki. Önemli olan bir yerden başlamaktı. Başlamak ve devam ettirebilmek

      Yorumunuz için teşekkürler.

      Sil
  18. cok guzel bir proje olmus tebrik ediyorum, bu arada mimledim seni sevgiler:)

    YanıtlaSil
  19. Sayın hocam, geçen bir köy kahvehanesine oturduk. Hem soluk almak hem sohbet amaçlı. Herkesin elinde telefon aynı masada konuşan yok. Anca belirli aralıklarla çay söyleyenlerin sesi geliyor.

    Hayır akşam git evinde oyna telefonunla değil mi? Kahvede olacak iş mi? :) şaka şaka hocam kızmayın.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Hiççç:)
      Evinde oyna ki, bize de proje konusu çıksın:))

      Sil
  20. Tebrik ederim çok güzel bi proje. Umarım tüm okullarda benzer projeler yapılır, siz vesile olursunuz buna.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Vesile olurum ve çok mutlu olurum umarım:)

      Sil
  21. Çok güzel bir uygulama olmuş gerçekten tebrik ederim , özellikle anne ve babalar'ın uyması gereken bir proje olmuş , bazı anneler çoçuğun eline akıllı telefonları veya tabletleri veriyor çocuk saatlerce oyun oynarken anne ise bilgisayar başında sosyal ağlarda vakit geçiriyor. Özellikle bu tür anneler için çok faydalı olacağına inanıyorum.

    YanıtlaSil
  22. Gerçekten bilinçlenmemiz gerektiğini düşünüyorum. Farkında olmadan zamanımızın çoğunu çöpe atıyoruz. Düşünüyorum da bu yazarken bile telefonu kullanıyorum. Hayatımızı ele geçirmiş durumda. Ama umarım projen iyi sonuçlar vermeye devam ederde yavaş yavaş da olsa bu durumdan kurtulabiliriz.
    Bu arada blogunuzu blog keşif etkinliğin de keşfettim bana da beklerim :)
    Sevgiler.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Hoş geldinizzzz o halde:) Ben de gelirim tabi ki iade-i ziyarete;)

      Sil
  23. harika olmuş bende çok telefon kullananlardanım ve internettende cidden uzak durmam lazım artık farkındalık yarattı yazın ayrıca vesile olan kreatife de teşekkürler ederim :D onan gördüm geldim

    YanıtlaSil
  24. Proje kapsamında yaptıgınız çalışma etkileyici.. gercekten de çağın sorunu bu.. robot bir nesil yetişiyor malesef.. emegine sağlık..

    YanıtlaSil
  25. Öncelikle projeniz umarım amacına ulaşır çünkü emek sarfedilmiş belli.Açıkcası rehber öğretmenler genelde odalarınsa boşa vakit geçiren ögretmenler olarak görülür diğer öğretmenler tarafından.Bunu biliyorum çünkü ben de öğrenci oldum ve öğretmenler herşeylerini öğrencileri ile paylaşır.Benim okulumda da hem ilk okulumda hem lisemde en çok rehber öğretmenler eleştiriliyordu.Ama en zor sizin işiniz bence benimde ablam rehber öğretmen onunda ne kadar çabaladığını biliyorum.Sonuçta siz direk insan psikolojisiyle ilgileniyorsunuz.Çalışmalarınız,projelerinizin devamını diliyorum.blogunuzu takibe aliyorum hemen bana da beklerim
    http://kapsonunkalemi.blogspot.com.tr/

    YanıtlaSil
  26. Merhaba
    süper bi proje elinize saglik

    YanıtlaSil
  27. Vaaayyy!! Süprizim Misafirim, süper proje! Gerçekten hepimizin hata olduğunu bile bile yaptığımız bir şey. Güzel bir farkındalık oluşturma projesi. Alnından öpüyorum. Tebrikler, sevgiler... :)

    YanıtlaSil
  28. Proje adımlarına bayıldım. Harika bir proje ve hak ettiği değeri de görmüş sanirim

    YanıtlaSil
  29. Proje diyebilecegimiz kadar mutiss

    YanıtlaSil

Şişt pişt, orada olduğunu biliyorum!
Yorumların benim için çok önemli, öyle okuyup okuyup kaçmak yok;)

Toplam Sayfa Görüntüleme Sayısı