Hayallerimizde Bile Fakiriz

Hani bazı anlar vardır ya yaşandığında çok komiktir, fakat yazıldığında ya da anlatıldığında aynı etkiyi yaratmaz. İşte böyle anlardan birini paylaşmak istiyorum sizinle.

Yazarken, anlattığımdaki kadar başarılı olabileceğimi düşünmesem de, inatla yazacağım. Çünkü hatırladığım her an yine gülme krizine giriyorum. Ve ben bu anları unutmak istemezken, bir de siz okuyun istedim.

Geçtiğimiz günlerde Nesrin’ le Beykoz a gidiyoruz. Bi hayal kuralım dedik.

Yanımızdan geçen arabalara bakan ben,

“ Vallahi Nesrin bu yaşımıza kadar bekledik. Artık şimdiden sonra da çulsuza çaputsuza varmayalım. Şimdiye kadar 'aşk' dedim her şeyi görmezden geldim zaten. Amann bir arabası olsun canım en azından, ayağımız yerden kesilsin. Yeter toplu taşımada tost olduğum.”

(aman ne büyük istek di mi ama, önce arabası olsun diyorum, buraya kadar güzel, tamam. Sonra ayağımız yerden kesilsin nedir yahu? Ne olduğu fark etmez yani, araba olsun da:)

Ardından Nesrin’ den gelen cevap:

“Vallahi ya.  Bizden çok maaş alsın, dörtbin lira maaşı olsun en azından.”

 Der ve sonrasında kopuş … puahahaaa J

Ben başlıyorum dalga geçmeye,

“4000 mi? 4000 lira ne la?.. Zaten biz ek dersle 3000 alıyoruz neredeyse. Hayale bak dörtbiiiin lira maaş :) Vay anasını beee!”

 Sonrasında ben de ondan akıllı diye geçiniyorum ya sanki, bak hele benim cümleme:

“Ya saçmalama kızım, en azından bi beeeeeş bin lira maaşı olsun canım. Düşünsene beşşşbbinnn!!!”

 Bir de vurgu yapıyorum söylerken, zannedersin vurgulayınca paranın değeri artıyor.

Sonra tabi ikimizde bizden olmaz, vallahi olmaz, moduna girdik yine.

Neyse yine günlerden bi gün, kahve içiyoruz bende.

Bizimki bi heves geçen gün kendisine büyük ikramiye çıktığını hayal etmiş. Ee diyorum ne yapardın? “Oturduğum evi alırım” diyor,

Deli ayol, oturduğu kutu gibi 1 artı 1 evi alacak bizimki.
( İki makine çamaşır yıkmadan önce asacak yer sıkıntısından dolayı ikiden fazla düşündüğün, 5 ten fazla misafir kabul edemediğin, epi topu 40 metrekare anca olan evi. ) Hayır ayrıntı veriyorum ki, anlayın.

Neyse sonra gülmeye ara veriyoruz, çünkü bizimki devam ediyor. Heh diyorum büyütecek hayalini.

Sonra kızmış kendine Nesrin hanım,

“ Nasıl küçük düşünüyorsun, git en azından bizim siteden 2 artı 1 ev al değil mi ama :)"

Yaaa diyorumi bravo, süpersin! O kadar piyangodan para çıkıyor ama biz hala muhitimizden dışarı çıkamıyoruz ya la. Soyaklı geldik soyaklı gideceğiz anasını satayım. Mütevazilikten kırılacağız yemin ediyorum. Mütevazilik mi artık başka bir şey mi bilemeyeceğim ya, neyse :)

Şaka bi yana, oturup sürekli bunlardan bahsetmiyoruz tabi ki ve küçük de olsa şirin mi şirin evlerimizi çok da seviyoruz. Fakat  İstanbul' da yaşamaya çalışan ve öğretmenlikten başka hiçbir ek geliri olmayan insanlar için zorlukların da farkındayız. Farkında olmasanız da zaman zaman acı bi şekilde kendini hissettiriyor  zaten. Fakat bu zorluklar karşısında can sıkıp, mutsuz olmaktansa durumuzla eğlenip dalga geçmeyi tercih ediyoruz. Lakin gördüğünüz üzere hayallerimizde bile fakiriz :) Türk filmlerinde ki gibin fakir ama mutluyuz :)

Bu arada, bizimkinin bi ara hafta sonu ne yapalım diye plan yapmaya çalıştığımız bi anda 'Avcılara mı gitsek' deyişini ise hiç unutamıyorum :)) Hayır, bi hafta sonu dışarı çıkacağız zaten, insan gidip Beşiktaş, ne bileyim, hadi yakın olsun Bakırköy falan der değil mi ama?
Avcılar ney laaaaaaa Nesriiiinn :)

Varlığın varlığıma armağan olsun dedirten insan :)

Kendisine selam eder, en goccamanından sevgilerimi sunarım;)