Varlığın Varlığıma Armağan Olsun Nesrinnnnn !!!

(Sevgili okuyucu bu yazı hayatımdaki önemini anlatmaya kelimelerin yetemeyeceği muhteşem bir kadın için yazıldı.)

Bu yazıyı sana sonsuza dek bırakacağım küçük bir hediye niteliğinde, yazıp yazıp hiç veremediğim o mektupların birleşimi diye düşünesin Nesrin’ im.

Sen şimdi bu satırları okurken ben çoook uzaklarda olacağım falan yazmayacağım tabi ki:)

Hemen karşındaki binadayım bebekim, çok üzgünüm benden kurtulamazsın:) Sümük gibi yapıştım üzerine. Ay yok yok bu çok iğrenç oldu, sakız gibi yapıştım diyeyim en iyisi :) Yani ben şimdi burada edebiyat da parçalarım, sana ne methiyeler de düzerim ama, sana fazla ormantik gelir şimdi bilirim.

Evet yapıştım sana, ya da yapıştık mı demeliyim? Bu koca şehre öyle bir düştük ve tutunduk ki…

Yol arkadaşı olduk birbirimize.

Ne demeli, nasıl bahsetmeli, nerden başlamalı bilmiyorum ki,,

İçimde bir duygu seli durdurabilene aşk olsun. Çağlayan ırmaklar gibi…

Kazuletim mi diyeyim, yol arkadaşım mı, ev arkadaşım mı, biricik kocacımm mı diyeyim yoksa ?

Öyle ama. Yeri geldi bir eş oldun, yeri de geldi gıcık oldum sana:) Tam karı koca gibin işte:) Ama kızsam da, gülsem de yine sana geldim ben. Öyle gidecek başka bir yerim olmadığı için değil hem de. Çünkü çok sevdim seni ben. (Enammm ne öyle di-li geçmiş zaman falan. İyi ki bi hasta oldum ya çıkamadım o duygusal moddan.)

Çok sevdim kalbini. O sert görünen ifadenin arkasındaki yumuşacık halini. Cıvık babam affedersin hallerini :) Uzaktan kaktüs çiçeği gibi görünen ama yaklaşıp dokununca fesleğen çiçeği gibi güzel koku veren, sinirleri yatıştıran, iyileştiren halini sevdim ben senin. Biz bize iken, evin içinde lodos gibi sıcacık esen, hele bir toplum içine çıkarmaya görsünler, hemen poyraz gibin soğuk rüzgarlar estiren hallerini sevdim. Ehh zor da olsa alıştım, sevdim tabi :) Yer yer çekingen hallerini bile sevdim (bak yer yer diyorum bilesin, b.kunu çıkartma)

Omzunda mı ağlamadım, bir kriz anında evimden mi kovmadım (aşağılık herif yüzünden)

Ne günler geçirdik be Nesrin’ im;)

Apartman yöneticisinden bozma Mehmet amca üzerime yürüdüğünde o sıska halinle araya girip beni korumaya çalışman, şofbenim patladığında beni sarıp sarmalayıp hastaneye götürmen daha neler neler..  Bir aptalın teki yüzünden ayrılık acısı çekerken içine düştüğüm çukurdan beni çekip kurtarmaya çalışman, gece yarıları kapını çalıp “ölüyorum nesriiiinnn” dediğimde ölmezsin korkma salak diyen :) (Eeee bunları da unuttum sanma tabi.)

Ölmedim tabi, ölmedim çok şükür, beraber geldik bugünlere.

Kah güldük, kah ağladık, kah şapşallaştık. Birbirimize bulaştırılabilecek ne duygu varsa bulaştırdık bir virüs gibi adeta. Olsun ama, biz böyle güzeldik.

Tayinler çıkınca bir heves hazırladığımız koliler gözümün önüne geliyor şimdi.  Koli hazırlamaktan sıkıldığımız, seni eğlendirmeye çalışmak için uydurduğum şarkılar: koli koli brokoli, koli koli melankoli, kuş koli komafoliii :)

Daha ne çok şey vardır yazılacak. Aaaa bak mesela, bir elinde benim çişim, hastane koridorlarında dolaşmadığın kalmıştı. Geçen gün onu da yaptın. Hani bir gün sitede otururken ‘ben senden hiç iğrenmedim’ dediğinde mutlu olmuştum ya, o idrarı sana taşıtmamalıydım haklısın ama n’ yaparsın hayat işte;)

Annem için ağladığım, kimseye anlatamadığım, umudumun kırıldığı günlerde bile beni bir an olsun yalnız bırakmamaya çalışmana ne demeli. Ah ahh…

Şimdi yazarken fark ediyorum da bazı şeyler yazılamıyormuş Nesrin’im. Ben en iyisi, hiç takmaktan vazgeçmediğim pembe gözlüklerimle :)

elimde mikrofon sana şarkılar söylemeye devam edeyim.

Ya da yine seni eğlendirecek taklitler yapmalıyım, ayaklarımı canlandırmalıyım meselane dersin;) güldürmeliyim seni yine. O eşsiz gülüşün olmalı, o tarifsiz kahkahaların çınlamalı kulağımda :)

Bu şehre geldiğimizden bu yana, tüm güzellikleri beraber gördük. Beraber Kezban olduk :)

İnandık, kandırıldık, ağladık, eğlendik, sevdik ve güldük. Evet...  Sonunda hep çok güldük. Ve daha güleceğimiz çok güzel günler bizimle olacak inan.

Sen benim başıma gelen en güzel şeylerden birisin şu hayatta. Hatta belki izin versen başkalarının da başına gelecek en güzel şey olacaksın, emme :) neyse :)

Geceleri ışığını görmek, yanımda olmasan da hemen iki adım ötemde olduğunu bilmek ne büyük bir huzur benim için.

‘Işığın ışığımdır NESRİNNNNNN’ diyerekten sitede attığım çığlıklar geliyor aklıma.

İki gün uzağa gitsen, nefes alamayıp uğruna şarkı yazdığım kadın.

Beni bu koca şehirde sakın yalnız koyma emi?

Bilirsin vefa duygusu en önemli şeydir benim için.  

Bir gün yollarımız ayrılsa bile beni unutmana hiç izin vermeyeceğim bilesin. Sen üşeneceksin belki beni aramaya bilirim :) Ama ben senden hiç  vazgeçmeyip ısrarla arayacağım. Ve bileceğim ki ben her aradığımda sen de çok ama çok mutlu olacaksın. (hani hep şaşırırdın ya Kübra ile olan diyaloğumuza, onun gibi.) Bilirsin tutunca bırakmam ;)

Hep anlatırım sevdiklerimi, düşürmem dilimden..

Ufff sanki ayrılık yazısı gibi oldu diye düşünme sakın, çünkü bu bir ayrılık yazısı değil hiç ayrılık olmayacağını bildiren bir yazı.

O halde bu kadar duygusallığın üzerine, bana tüm seslenişlerinle sesleniyorum sana:

Dil böceğin, rengi pemben, pollyannan, enerji içeceğin ve mengenen :)

SENİ ÇOK SEVİYOR.

Bunu hep böyle bilesin ve her şeyi unutsan da bunu hiç unutmayasın...

Kazulet Nesrin’ e kocaman sevgilerle

ve bir ömür boyu gülüşlerle…