İÇİMDEN GELDİĞİ GİBİ, POLAT DOĞRU

Hani böyle bazı insanlar vardır, duruşuyla hayranlık uyandırır. O hep konuşsa da ben de dinlesem dedirtir.

İlaç gibi gelir sesi, anlattıkları ilham kaynağı oluverir bir anda. Sizin için çok önemli ve değerlidir. Hayatınıza dokunur ve üstelik dokunmaya da devam eder. Ve belki de hiç farkında bile değildir bütün bu yaptıklarının. İşte bu adamlardan biridir, POLAT DOĞRU benim için.

Teee seneler evvel, Kars’ ta görev yaparken bir televizyon programında tanımıştım kendisini. Karanlık gecemi, aydınlatmıştı adeta. Tanımadan, daha doğrusu tanışmadan sevmiştim. O gün bugündür de yeri hep ayrıdır benim için. Eeee bi de tanışınca düşünün bu düşüncelerim nasıl daha da arttı. Tavan yaptı adeta ayol :)

 (neyse canım merak edenler, ilk yazıma bakabilirler, tekrarlayıp, sıkmayayım sizleri tanışma hikayemle) tık tık

Bugün bir yıl aradan sonra tekrar kendisi ile sohbet etme fırsatım oldu, azıcık da olsa ;) Azıcık diyorum, çünkü yetmedi tabi ki. Kendisini okulumuzda misafir ettik. Velilerimize yönelik harika bir söyleşisi vardı. Onu dinlerken büyük bir keyif aldım yine. Ve 'sen hep anlat hocam, ben dinlerim' diye geçirdim içimden.  Ara ara da “seviyom la ben bu adamı” diye de içimden geçirmedim değil hani:)

Duruşu, hayata bakışı, samimiyeti, anlattıkları,bilgisi, paylaşımcı yapısı, mütevaziliği, ailesinden, eşinden, çocuklarından bahsederken ki o gülen gözleri… Daha ne diyeyim...

Gel de sevme yahu bu adamı :)

Onu görünce ki halimi de bir görseniz. Hani böyle Tarkan’ ın konserine gelmiş çılgın fan’ların badigartı atlayıp, boynuna sarılma isteği vardır ya, benim hislerim de pek farksız değildi hani. Ama bittabi öğretmen olunca, çizgimi bozamadım. Artık kendimi nasıl kastıysam yanında, tebessüm durumunu abartıp,  kulaklarıma varan ağzım, 

uzun bir süre kendi yerini bulmakta zorluk çekti yahu :) 

Fotoğraflardan da anlaşıldığı üzere ;)

Şu an bu yazıyı yazarken hala ağrıyo yanaklarım desem yeri var, artık nasıl kastıysam :)

Senin enerjin hiç bitmesin hocam, sen aydınlanmaya ve insanları aydınlatmaya devam et. Ve tabi aydınlanmaya hazır olanlar için geçerli bu durum :) Farzı misal, benim gibiler için. Duygularını doruğunda yaşayan ve onları  ifade etmekten hiç çekinmeyen, “paylaşalım abi bi şey biliyorsak” diye ortalarda dolaşan bir insan için, ilaç gibi, çikolata gibi geliyorsunuz adeta :)

Ben size hocam diye hitap ediyorum, çünkü hocam gibi görüyorum sizi.

Hayde o zaman geçen sefer içimde patlamış idi, seminerinize katılıp da hiç fotoğraf koyamamış olmak. şimdi de dibine vuruyorum sanırım :) ( Hatta ilk defa bloğuma kendi fotoğrafımı da koyuyorum.)

Sizinle olmak çok güzeldi hocam.

Ailenizle, sevdiklerinizle bol gülüşlü, musmutlu günler geçirmenizi diliyorum…

iyi ki varsınız...

Not: Öyle heyecanla yazıyorum ki bu satırları, sürçü lisan ettiysem affola. Çünkü bu sefer, kontrol dahi etmek istemiyorum yazdıklarımı. Başlıkta da dediğim gibi,

İçimden geldiği gibi…