İstanbul’ da Kar Tatili Mi?

Kahvaltı sonrası çay keyfi, yanında da çörek otlu leziz atıştırmalık çerezler...

Tabi bu saatte neden buradayım, okula gitmedim ve öğrencilerimin başında değilim? 

E çünkü burası İstanbul ve kar tatili :) Benim bu tatil durumlarına alışmam epey zaman alacak sanırsam.  Daha önce zorunlu (doğu) görevimi yapmakta olduğum Kars’ ta üç yılımı doldurduğum için eş değer tayin isteme hakkım doğdu. Ben de İstanbul’ a tayin istedim. Ve eylül ayından itibaren İstanbul’ da yaşamaya başladım. Evet! Eşdeğer diyorum,  çünkü şu anda İstanbul' un her yeri doğu görevi olarak geçiyor. Duymayan kalmasın. Yani anlayacağınız doğu görevime burada devam ediyorum.  Hayatımda aldığım en hızlı karar oldu buraya yerleşmek. Belki de en kritik ve en zorlarından.  “Asla yaşamam ben bu şehirde, ancak gezmeye giderim, korkuyorum, yutar beni bu şehir” dediğim bir şehirdeyim şu anda. Eeee büyük lokma ye, büyük konuşma demişler. Hayat işte, sana öyle şeyler sunar, öyle şeyler yaşarsın ki, bir anda tercihlerin değişiverir. Ya da değişmesi gerektiğini düşünürsün. Neyse bu konuları hiç deşmeyeyim şu anda…

Köyden İndim Şehre Durumları

E tabi takdir edersiniz ki, Kars gibi küçük bir yerden sonra ise çok daha zor oldu buraya adapte olmak. Kars’ ta da görev icabı bulunuyordum aslında, yani memleketim değildi orası fakat memleket gibi oluvermişti üç yılda. Kars küçüktü fakat güzel, sevimli bir şehirdi benim için. Ve tabi çok soğuk ve çok da uzak. Küçük yerlerde olduğu gibi orada da hemen hemen herkes birbirini tanır. Yeni gelen öğretmen muhakkak bilinir. Saygı gösterilir. Sokakta, alışverişte, markette “ Hocam” diye konuşulur, selam verilir. Her an öğrencilerinizle karşılaşma ihtimaliniz olabilir. Tabi burada öyle mi? İlk aylar hiç unutmuyorum.” Beni kimse sallamıyor burada ya, kimse bana hocam demiyor sokakta” diye düşünüp, tribe girdiğimi bile bilirim. Hayır, iğne atsan düşmeye zor yer bulan İstanbul sokaklarında, ben kimim yahu, benimki de laf işte, hayır tanısalar ne olacak hem :)

Kezban Paris' te 

Neyse işte, bir anda 'Kezban Paris' te' gibi bir durum oldu sanki benim için. Uzak Doğu' dan medeniyetin göbeğine...

Kocaman kocaman binalar, kalabalık caddeler, iç içe geçmiş sokaklar. Şehir değil ülkeydi adeta benim için, algılarım o kadar değişmişti ki artık, her şey farklı geliyordu. Tatil mesela, karı görmeden tatil oluyor bu şehirde. Üstelik dikkatinizi çekerim, tatil haberini öyle sabah okula hazırlanırken falan duymuyorsun. Bir gün önceden ulusal kanallardan izliyorsun duyuyorsun. Amanın öyle Konya Tv imiş, Kars Tv imiş, Isparta Tv imiş gibi yerel kanal değil ayol.( Kanal isimlerini uydurdum bu arada, genelde böyle olunca)  Bildiğin Fatih PORTAKAL,  Nazlı ÖZTARHAN  falan söylüyor 'tatil' diye. Hemi de alt yazı bile geçiyorlar. Yaaa...

Öyle bir şehirdesin ki sadece sen değil, herkes duyuyor. Vay arkadaş! Yahu ben üç yıl karın allahını gördüm bana mısın demediler, burada karın geleceği haberini duyarak bile tatil yapılabiliyor. Hele geçtiğimiz ayı hatırlarsınız. Eee tabi sonra ertesi gün kar yağmadı ve televizyonda, sosyal medyada yeterince gülünç oldu o ayrı. Hele bir yorum vardı ki arkadaşımın yaptığı, ona çok ayrı güldüm. “ Biz İstanbullular osuruktan nem kaparız işte böyle”  hala hatırladıkça gülüyorum :) Öyle idi, böyle idi derken, üç gün üst üste kar tatili oldu. Ben şaşırmayayım da kim şaşırsın. Kendini nasıl önemli hissediyor, nasıl bir şey zannediyor insan :)

Neyse uzun lafın kısası burada hava koşullarından baya etkileniyormuş okulların durumu, onu öğrenmiş oldum. Trafik kitleniyormuş, kazalar olabiliyormuş falan filan. Yani haksız yere yapılıyor demiyorum tabi ki yaşadıkça ben de öğreniyorum, ama yadırgıyorum tabi doğal olarak.

Ben de bu tatil gününü daha verimli geçirebilmek adına erken kalkmaya özen gösterdim. Ve öncelikle hemen içimdeki sesleri yazayım da kurtulayım istedim. Şimdi ben kitabımı okumaya geçiyorum. Benim gibi evde olanlara iyi tatiller diliyorum. Çalışanlara da Allah kolaylık versin.

Gününüz güzel, bol gülüşlü geçsin, hava ısıtamasa bile gülüşleriniz içinizi ısıtsın…